Je hoort het toch nogal eens, dat kinderen in een te hete auto achterblijven. Ik werd dan ook wel heel blij toen ik onlangs het nieuwsbericht las dat Italië een alarmsysteem wil verplichten om te voorkomen dat automobilisten hun kind vergeten in de auto. Dat kan ouders enorm helpen, want je moet er niet aan denken dat het je overkomt. Niet alleen zelf zit je er enorm mee, je kind kan er levenslang de gevolgen van ondervinden. Ik moest dan ook direct denken aan een gedeelte in mijn boek ‘Belemmerende overtuigingen’.
In dat gedeelte schrijf ik over de gevolgen van de heftige traumatische ervaring voor een baby om achter te blijven in een te hete auto. Een baby kan er tenslotte dood aan gaan en die doodsangst wordt dan ook door de baby ten volle ervaren. Zo’n trauma zal een blijvende herinnering geven en dat zal het kind niet zo makkelijk kwijtraken. De gevolgen van zo’n voorval zijn dan ook behoorlijk groot in het latere leven. Het zal altijd angst ervaren wanneer het alleen wordt achtergelaten, ook als volwassene.
Wil je lezen hoe zoiets kan gebeuren, lees dan het volgende stukje uit het boek:
Nadine is vier maanden oud als haar moeder Anne haar in de reiswieg in de auto heeft gelegd om boodschappen te gaan doen. Het is erg warm die dag. Bij de pinautomaat laat Anne Nadine even in de auto achter om te gaan pinnen. Bij het pinapparaat komt ze Amy tegen, een van Anne’s beste vriendinnen voordat ze naar Nieuw-Zeeland vertrok. Ze is weer terug in Nederland en dat had Anne helemaal niet verwacht. Ze is helemaal overdonderd en vindt het super leuk om Amy te zien. Na even kletsen op de stoep stelt Amy voor wat te gaan drinken in een koffiezaak. In haar enthousiasme over de ontmoeting vergeet Anne Nadine helemaal! Ze zit in de auto die door de felle zon bloedheet wordt…
Als een politieman een uur later langsrijdt en het meisje alleen en versuft in de afgesloten auto ziet liggen, besluit hij een autoruit in te slaan en haar eruit te halen. Hij laat een briefje onder de ruitenwisser achter met de mededeling dat hij het meisje heeft meegenomen naar het politiebureau.
Anne zit nog steeds lekker met Amy koffie te drinken en oude herinneringen op te halen. Plotseling schiet het door haar hoofd: Nadine!!! Ze legt in een paar woorden vol van schaamte de situatie uit aan Amy en rent naar haar auto. Ze ontdekt de ingeslagen ruit en het briefje onder de ruitenwisser. Als ze het leest, is ze eerst geschrokken. Maar wanneer de situatie tot haar door begint te dringen is ze toch ook wel opgelucht dat Nadine niet al die tijd in haar hete auto heeft gezeten.
Ze gaat als een haas naar het bureau. Daar treft ze een boze politieman die haar behoorlijk uitfoetert en zich hardop afvraagt hoe het nou kon gebeuren. “Als ik een kwartier later was gekomen, dan was er een kans geweest dat uw dochter het niet meer had kunnen navertellen, mevrouw!” zegt de politieman streng. Tevens laat hij tussen de regels door blijken dat dit geen tweede keer moet gebeuren, omdat hij dan de kinderbescherming erbij gaat halen. Met betraande ogen en de hand op het hart belooft ze dat ze de volgende keren veel beter oplet en dat dit nooit meer zal gebeuren. Ze is zo ontzettend geschrokken. Na achterlating van haar gegevens krijgt ze Nadine mee en gaat ze naar huis.
Trauma en overlevingsstrategie
Je kunt je voorstellen dat Nadine deze gebeurtenis als behoorlijk traumatisch heeft ervaren. Ze was tenslotte bijna dood. Ze is emotioneel behoorlijk beschadigd. En een overtuiging is geboren. Dat wordt al snel duidelijk…
Een week later gaat Anne weer met de auto op pad. Nadine begint al te jammeren dat ze de auto in moet. Ze heeft een hekel aan de auto, omdat ze bij zichzelf de conclusie heeft getrokken dat deze zeer gevaarlijk kan zijn. In haar geval zelfs levensgevaarlijk.
Ook nu gaat Anne even de auto uit, dit keer om post in de brievenbus te doen. Zodra haar moeder uit de auto stapt, begint Nadine direct te gillen. Ze krijst de hele buurt bij elkaar! Als door een wesp gestoken gaat Anne meteen weer zitten. Ze is verbluft… Ook bij Anne komen de gebeurtenissen van de vorige week weer hevig terug en ze pikt een traantje weg. Ze baalt ervan dat ze zo stom heeft kunnen doen.
Wat er gebeurt zodra Anne weer uit de hete auto stapt, is dat bij Nadine de wond van de emotionele beschadiging opengaat. Onbewust komt direct het gevoel omhoog dat de eerdere situatie zich gaat herhalen. Ze is doodsbang dat ze weer zo’n rotgevoel en vreselijke dorst krijgt terwijl ze niet weet waar haar moeder is. En dat ze weer meegenomen zal worden door een onbekende man die de agent voor haar was. De enige manier om als baby van vier maanden haar paniek te uiten en het gevaar duidelijk te maken is door vreselijk hard te krijsen. Dit is haar overlevingsstrategie. En die werkt: haar moeder is meteen teruggekomen.
Bij Nadine is door de traumatische ervaring van de week ervoor de overtuiging ontstaan: ‘het is levensgevaarlijk als ik in mijn eentje word achtergelaten in de auto’. Ook heeft ze ervaren dat haar gedrag dat erop volgde haar hielp. Ze weet nu: ik moet dan gaan gillen om te overleven. Ik moet te allen tijde proberen te voorkomen dat ik alleen in de auto achterblijf!’
Inmiddels is Nadine volwassen, maar dit trauma, deze belemmerende overtuiging, bleef opspelen als ze alleen wordt gelaten. En al helemaal in een auto! Ze kreeg altijd weer een onheilspellend gevoel als dit gebeurde.
Gelukkig heeft ze er voor gekozen om hier wat aan te doen. Ze is in coaching gegaan bij een transformatiecoach en heeft haar belemmerende overtuigingen losgelaten, zo ook deze. Ze kan nu alleen worden gelaten in een auto zonder dat er benauwdheid bij haar opkomt. Haar leven is nu veel meer ontspannen!
Heb je zelf last van belemmerende overtuigingen, bijvoorbeeld als gevolg van een traumatische jeugdervaring? Ik help je graag!
Auteur: Richard Buijtenhek van RBTC Coaching. ©
Deels overgenomen uit het boek ‘Belemmerende overtuigingen’ van Richard Buijtenhek.